موسیقی پست مدرن تفکر پست مدرن

جدل های پست مدرن که بر تفکرات و قواعد فکری انسانی از سال 1980 سایه افکنده بود، سؤالاتی را در مورد تعاریف اساسی این کلمه برانگیخت. پیشوند (Post) «فرا» مفهوم ارتباط مدرن را در ذهن متبادر می سازد، به بیانی دیگر معانی متفاوت و مختلفی را در خود نهان دارد. اگر این ارتباط به عنوان یک مرز و حدود موقتی شناخته شده باشد، بنابراین در مورد چگونگی گسست این مفهوم با مدرنیته و نیز ارتباط با آن سؤال هایی را بر می انگیزاند.
هال فاستر، دو نوع ارتباط را استدلال می کند: «پست مدرنیسم مقاومت کننده که برای ساختن دوباره مدرنیسم و نیز مقاوم کردن موقعیت.
و اما موسیقی پست مدرن عبارت است از:
1. تنها و به سادگی دوباره تولید کردن و یا ادامه مدرنیسم نیست اما شامل هر دو جنبه یعنی شکستن مرزها و نیز ارائه آن است.
٢. در بعضی از درجات و نیز برخی شیوه ها، به گونه ای طعنه آمیز بروز می کند.
٣. در پی رعایت مرزهای موجود بین سونوریته ها و شیوه های انجام شده در قدیم و حتی زمان حال نیست.
4. به نزاع محدودیت های موجود مابین سبک های عالی و سخیف می پردازد.
5. استغنای عاریتی خود را اغلب از ارزش های پرسش نشدنی در مورد ساختار یگانگی نشان می دهد.
6. ارزش های نخبه گرایی و پوپولیست هردو را متقابلا به زیر سوال می برد.
7. پرهیز از یک کاسه کردن فرم (به طول مثال: تلاشی برای اینکه یک قطعه نهایتا تونال، آتونال و یا نوع خاصی از فرم های تجویزی باشد) را از خود نشان نمی دهد.
8. توجه به موسیقی نه به عنوان یک هویت مستقل بلکه به عنوان عاملی که در تعامل و ارتباط با پدیده های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی است.
9. اقتباس کردن موسیقی از طریق فرهنگ ها و سنت های گوناگون.
10. توجه به تکنولوژی نه به عنوان وسیله ای جهت حفظ و یا انتقال موسیقی بلکه عاملی که عمیقا در تولید، فهم و نیز طعم موسیقی مؤثر است.
11. در آغوش گرفتن تضادها.
12. بدگمانی به مخالفت های دوگانه .
13. در برگیرنده خرده پاره ها و ناپیوسته ها.
14. احاطه بر جمع گرایی و نخبه گرایی.
15. ارائه مضربی از معانی و مضربی از موقتی بودن.
16. تعیین کردن معانی و حتی ترکیب سبک ها برای شنونده، و نه برای قطعات، اجراها و یا آهنگسازان .