نازک دل و دو داستان دیگر

داستانِ بسیار نافذِ نازک‌دل به سال‌های کارآموزیِ داستایِفسکی تعلق دارد، زمانی که او تنها 27 سال سن داشت. روان‌شناسیِ ماهرانه و هنر بی‌نقصش در تدبیر موضوع، آن را به رمان‌های سال‌های بعدش مرتبط می‌کند، بخصوص ابله و همیشه شوهر.
این داستان معمولاً به‌عنوانِ تراژدی مرد جوانی شناخته می‌شود که رؤیای جهان شادِ همگانی‌اش’ آن‌قدر اثر قدرتمندی بر او می‌گذارد که نمی‌تواند به خود اجازه بدهد که شادی شخصیِ ازدواجش با زنی جوان، زیبا، و پارسا را داشته باشد، بنابراین دیوانه می‌شود. نازک‌دل شاید، در کنار بیچارگان، مهم‌ترین اثری باشد که داستایِفسکی قبل از تبعید به سیبری خلق کرده است. داستانی سراسر امید و دلهره و ترس که شخصیت‌های آن یکسره در نبردی هولناک به‌ سر می‌برند.