هشت بهشت

تذکرۀ مجالس النفائس (تالیف 896 ق) امیرعلی شیرنوائی یکی از منابع اصلی شعر و شاعری در قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری،خصوصا در کانون ادبی هرات عهد تیموری است.
اصل این کتاب به زبان ترکی جغتایی است،اما باتوجه به اهمیتش چندبار به زبان فارسی ترجمه شده است.
هشت بهشت نخستین ترجمۀ فارسی این تذکره است که محمدبن مبارک، ملقب به حکیم قزوینی،در صفر 929ق آن را به اتمام رسانده است.
قزوینی در ترجمۀ خود مطالبی را به اصل کتاب افزوده و بسیار در متن آن دخل و تصرف کرده است.
او بسیاری از شاعران فارسی‌سرای ممالک عثمانی را در بهشت ششم و روضۀ دوم بهشت هشتم معرفی کرده که در تذکره‌های دیگر به ندرت یافت می‌شود.