وقتی نیچه گریست

وقتی نیچه گریست آمیزهای است از واقعیت و خیال. جلوه ه ای از عشق، تقدیر و اراده در وین خردگرای سده ی نوزدهم و در آستانه ی زایش دانش روانکاوی. فریدریش نیچه، بزرگترین فیلسوف اروپا… یوزف برویر، ازپایه گذاران روانکاوی… دانشجوی پزشکی جوانی به نام زیگموند فروید، همه اجزایی هستند که در ساختار رمان در هم تنیده میشوند تا حماسهی فراموش نشدنی رابطه ی خیالی میان بیماری خارق العاده و درمانگری استثنایی را بیافرینند. در ابتدای رمان، لو سالومه این زن دست نیافتنی از برویر میخواهد تا با استفاده از روش آزمایشی “درمان با سخنگفتن” به یاری نیچه ی ناامید و در خطر خودکشی بشتابد. در این رمان جذاب، دو مرد برجسته و اسرارآمیز تاریخ، تا ژرفای وسواس های خویش پیش میروند و در این راه، به نیروی رهایی بخش دوستی دست مییابند.» کتاب حاضر را نشر «قطره» منتشر کرده و در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

اروین یالوم را بیشتر به خاطر رمان مشهورش، «وقتی نیچه گریست»، به یاد می آورند، رمانی که باعث شهرت این روانشناس- رمان نویس شد. این کتاب در واقع یک رمان روانشناسانه محسوب می‌شود که تاکنون خوانندگان زیادی را در سراسر جهان مجذوب خود کرده است.

اروین د. یالوم را باید یک روانپزشک و نویسنده‌ای اگزیستانسیالیست دانست که صاحب آثار داستانی و غیرداستانی متعددی است. او در رشته روانپزشکی فارغ التحصیل شد بعد از آن به سمت استادی در دانشگاه استنفورد دست پیدا کرد. یالوم در سال 2002 جایزه انجمن روانپزشکی آمریکا را از آن خود کرد. با این حال عمده شهرت یالوم را باید به خاطر نوشتن رمان پرمخاطبش یعنی «وقتی نیچه گریست» دانست. کتابی که تاکنون به زبان های متعددی ترجمه شده و به چاپ رسیده است. از مهمترین آثار وی عبارتند از: «درمان شوپنهاور»، «مامان و معنی زندگی»، «مسئله اسپینوزا» و «خیره به خورشید».

منبع متن

رو 11