پنج صدا

نویسنده باهوش است و، از این رو قهرمان‌‌‌هایش واقعی و هوشمندند و، از همان آغاز، با گام‌‌‌هایی عمیق و سنجیده، به سوی مداری واقعی پیش می‌‌‌روند. خواننده می‌‌‌تواند این هوشمندی را در هر سطر لمس کند: در گفت‌‌‌وگوها، در توصیفات، در ورود به عمق احساسات و عواطف بشری، در چیره‌‌‌دستی در ترسیم شخصیت و هدایت وقایع و، از همه مهم‌‌‌تر، در شناخت فضایی که وقایع بر گرد آن و در متن آن روی می‌‌‌دهند.
غَسّانی کَنَفانی
کوچه‌‌‌ها، مثل پاهای اختاپوسی وحشتناک، او را به همدیگر پرتاب می‌‌‌کردند. او را هر کوچه‌‌‌ای به کوچه‌‌‌ای دیگر چون خود می‌‌‌سپرد. کوچه‌‌‌ها توی هم می‌‌‌رفتند، منشعب و تنگ می‌‌‌شدند و دور خود می‌‌‌چرخیدند. منظره‌‌‌ها تکرار می‌‌‌شد. خانه‌‌‌ها را دیوارهایی به هم پیوسته بود. برخی درها پابرهنه بودند و برخی دیگر پادری داشتند وشَناشیل با زنگ‌‌‌های غمباری رنگ شده بود شبیهِ فضای دسته‌‌‌های عزاداری.