پیش گفتار هگل بر پدیدارشناسی روح

اگر اندیشه از نظر هگل فراگرد سنجش دقیق اندیشه نسبت به دانایی مطلق باشد، در این صورت پیش گفتار صرفا پیش-گفتی برای گفتار اصلی نخواهد بود. پیش گفتار هگل در این معنا، روشن کردن ضرورت سنجش اندیشه ها با دانایی مطلق است. البته می دانیم که این ضرورت در اندیشه ی هگل در خود نظام فلسفی محقق می شود. از این منظر پیش گفتار تجربه ی عملی شکست هرگونه پیشگفتارنویسی است (حتی اگر نویسنده ی پیش گفتار خود هگل باشد). پیش گفتار ضرورت پرداختن به خود نظام فلسفی را پیش می آورد، البته نه بدین معنا که ما را از اجمال به تفصیل برساند، بلکه از آن جهت که تجربه ی شکست هرگونه پرداختن به حواشی به جای اصل را به آشكارگی می رساند. از این جهت پیشگفتار هگل بخشی از خود تجربه ی آگاهی است که ضرورت دارد طی شود .