چرا دنیا به انسان شناسان نیاز دارد

انسان­ شناسی چگونه می­ تواند کمک کند تا معضلات کلان جهانی ازقبیل فجایع اقلیمی و زیست­ محیطی، بحران­ های مهاجرت و پناهجویی، شدت گرفتن سیاست­ های هویت­ گرا، و نگرانی­ ها دربارة پیشرفت­ های سریع تکنولوژی حل شوند؟ اصلا چرا دنیا به انسان­ شناسان نیاز دارد؟ در این کتاب انسان­ شناسان برجسته سوالاتی را مطرح کرده ­اند، انسان­ شناسانی که دهه­ ها دانش و مهارت­ های انسان­ شناسانة خود را در حیطه ­هایی ازقبیل جهانی­ سازی، رهیافت مسئلة آلودگی هوا، خلاقیت اجتماعی، فناوری­ های نوظهور، انرژی ­های تجدیدپذیر، تغییرات سازمانی، طراحی و تحولات بین ­المللی به کار بسته ­اند. با نگاه به نتایج موفقیت­ آمیز آثار مهمی که این انسان­ شناسان از خود به­ جای گذاشته ­اند، کتاب حاضر در سطحی گسترده ­تر می ­کوشد تا سبک و سیاقی را که بر علم انسان­ شناسی از آغاز قرن نوزدهم حاکم بوده مجددا بازسازی کند. عموما باور بر این است که انسان­ شناسی به­ واسطه تمرکز بر مکان­ های کوچک و دورافتاده و طرح ­های پژوهشی غیرمتعارف قادر نیست که مسائل حقیقی را حل کند، و بسیاری از خود انسان­ شناسان هم مراقب بودند که دانش انسان­ شناسی را در خارج از مطالعات دانشگاهی به کار نبرند. به این ­ترتیب، پیش از معرفی موجز و مفصل پیش ­زمینه­ های کتاب حاضر و فصل ­های آن، این نوشته در بدو امر تصویر غلطی را بررسی می­کند که از انسان­ شناسی شکل گرفته است، بعد به تاریخچه بحث­ انگیز قواعد آن (خصوصا در رابطه با جنبه­ های کاربردی­ اش) می­پردازد، و درنهایت این پندار باطل را رد می­کند که می­گوید انسان­ شناسی علمی جالب اما نه­ چندان مفید است. ما خواهان این هستیم که انسان­ شناسی در ورای توصیف پدیده ­هایی حرکت کند که از منظر دانشگاهی جالب­ توجه هستند و به سمتی برود که طلایه­ دار تغییر و تبدیل به سمت احسن باشد.