چشمان تاریکی

قهرمان کتاب چشمان تاریکی زنی به نام کریستینا ایوانز است که همسر خود را طی حادثه‌ای تلخ از دست داده و به فاصله کوتاهی باخبر از دست دادن پسرش مواجه می‌شود. او که شرایط هضم کردن این دو اتفاق ناگوار را نمی‌تواند برای خود ایجاد کند، در جهان واقعی نیز نشانه‌ها، روایت‌ها، اتفاقات و رؤیاهایی را مدام تجربه می‌کند که در آن‌ها بر این مسئله تاکید شده که فرزند او زنده است.همین حس، کریستینا را برمی‌انگیزاند تا به جستجوی فرزندش – دَنی – بپردازد و بعد از مشقت‌های فراوانی که می‌کشد، درمی‌یابد فرزندش در آزمایشگاهی تحقیقاتی در شهر ووهان چین مشغول کار است که کارکنان آن مشغول پژوهش و تحقیق بر روی ویروسی ناشناخته به نام «ووهان ۴۰۰»، هستند. نکته جالب این‌که عملکرد این ویروس که توسط چینی‌ها ساخته شده بی‌شباهت به ویروس حقیقی این روزهای جهان یعنی «کووید ۱۹» نیست!

«ووهان ۴۰۰» ویروسی است که توسط دانشمندان زیست‌شناس چینی برای فتح شهر یا کشوری بدون استفاده از آلاینده‌های گران‌قیمت و قبل از ورود و لشکرکشی به آن کشورها طراحی شده است. مزایای دیگر ویروس آن است که تنها به فاصله ۴ ساعت پس از آلودگی هر فرد به این ویروس، او می تواند ناقلی پویا و فعال برای گسترش و انتقال این ویروس به شمار رود. نکته بعدی آنکه درصد مرگ به واسطه مبتلا شدن افراد به این ویروس ۱۰۰درصد است و هیچ‌کسی بیشتر از ۲۴ ساعت نمی‌تواند به این ویروس آلوده شده باشد و جان سالم به در ببرد.

باید به ۲۰ ماه قبل برگردیم. موقعی که یک دانشمند چینی به نام لی چن درحالی‌که یک دیسکت حاوی اطلاعات سلاح‌های بیولوژیک و خطرناک چین در دهه اخیر را داشت، در امریکا مبتلا شد. آن‌ها آن را ووهان ۴۰۰ نامیدند. چون از آزمایشگاه RDNA شهر ووهان خارج شده بود و چهارصدمین میکروارگانیسم دست‌ساز در مرکز تحقیقات آن‌جا بود. ووهان ۴۰۰، یک سلاح بی‌نقص بود. فقط انسان را تحت تاثیر قرار می‌داد و توسط حیوانات منتقل نمی‌شد. مانند سیفلیس در خارج از بدن بیشتر از یک دقیقه زنده نمی‌ماند. یعنی نمی‌توانست به طور دائم اشیاء یا مکانی را مانند سیاه‌زخم یا سایر میکروارگانیسم‌های کشنده آلوده کند. با مرگ میزبان نابود می‌شد و نمی‌توانست در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتی‌گراد زنده بماند. این همه مزیت در یک سلاح خیلی جالب بود…. (برشی از رمان چشمان تاریکی؛ مندرج در پشت جلد کتاب)