آن هنگام که نفس هوا می شود

مسئولیت مرگ همچون یوغی سنگین بر گردن مان بود.شاید زندگی و هویت بیماران مان در دست ما باشد،اما مرگ همیشه برنده است.حتی اگر تو کامل باشی،دنیا کامل نیست.راز زندگی این است که بدانی ورق ها طوری جور میشوند که تو بازنده باشی،که دست تو یا نظر تو نادیده گرفته میشود،در حالی که هنوز برای پیروزی بیمارانت میجنگی. هرگز نمیتوانی به کمال برسی،اما میتوانی نزدیک شدن به چیزی را که پیوسته برایش تلاش میکنی باور داشته باشی