هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
بخشی از کتاب انسان و کیهان در ایران باستان :
گرانتو وسکی با اشاره به واژه های bang و ban به معنای صمغ، سقز » در زبان و خی، که چیزی شبیه بنگدانه است و تراوشات چسبناک فراوان دارد نشان می دهد که باید فرض کنیم که نام خدای Kunda با نام گیاهان و محصولات گیاهی که همین نام را بر خود دارند یکی بوده است»، همچنانکه در جهان سلتی و ژرمنی و اسلاوی نام بنگدانه با نام خدای سلتی بلنوس ، که «گیاه آپولون» نیز نام دارد یکی است. همچنین در هند Kunda نامی برای ویشنو است که او را در مهابهاراته Kundara نیز مینامند گرانتو وسکی (۱۹۷۴ (۲۹۰ در غرب ایران، جای نام Kunduru به احتمال بسیار از نام گیاه اشتقاق یافته است نه از نام خدا و همین به نظر گرانتو وسکی شاهدی است بر آیین مذهبی مربوط به آن و پرستش خدایی به نام Kunda گرانتو وسکی (۱۹۷۴: ۲۹۰-۲۹۱).
بیشتر از آنکه در پی معنای «اصلی» یا «واقعی » هوم باشیم ـ و این چنانکه دیدیم کاری نسبتاً دشوار است ـ باید برخی ملاحظات فقه اللغوى گرانتو وسکی را در نظر بگیریم که به عقیده ی من هنوز به آنها توجه نشده است اما دال بر وجود آیینهای خلسه آمیزی است علاوه بر آیینهای دیگری که می توان آنها را شمنی نامید و من درباره ی آنها در چندین مقاله بحث کرده ام برای جمع بندی مطالب اجازه بدهید اشاره ای کنم به سفرهای فرازمینی که پیش تر وقتی درباره ی آثار ویدنگرن صحبت میکردم از آنها یادی کردم اول، سفر زردشت که اگر پیامبر ایرانی متعلق به دورانی بس کهن باشد، ایــن سفر بیشتر افسانه است و نه واقعیتی ،تاریخی به این معنا که شاید رسم بوده که برای اثبات الهامات زردشت بگویند او چنین سفری کرده است؛ دوم، سفر گشتاسپ حامی زردشت؛ و سوم سفر کردیر موبد در سده ی سوم میلادی که اگر تعبیر من از این سفر صحیح باشد برای ما ارزش تاریخی دارد ( ژینیو ۱۹۷۴، ۱۹۸۱، ۱۹۸۴ ، ۱۹۸۷ب، ۱۹۹۰). حتی با وجود این که متن غالباً افتادگی دارد و همین باعث میشود به قطعیت ندانیم کردیر از ماده ی مخدر استفاده
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.