اگر این نیز انسان است

با توجه به این که این نویسنده به غیر از این کتاب آثار دیگری هم دارد، اگر ممکن است ابتدا کمی درباره سبک نگارش پریمو لوی بگویید.
این نویسنده به دوشکل متفاوت نوشته است؛ ‌از یک طرف این دو نوشته مشهورش است، یکی موسوم به «اگر این نیز انسان است» که من ترجمه کردم. این رمان دنباله‌ای هم به نام «آتش بس» دارد و شرح سفری است که لوی بعد از آزادی از اردوگاه، از لهستان به سوی وطنش در ایتالیا انجام داده است. نویسنده این دو کتاب مدعی است که تمام حوادثی که اینجا آمده بر اساس واقعیت است، من از لحاظ سبک ادبی می‌گویم که حالت مستند و نیمه مستندی دارد. او این دو کتاب را در ابتدای جوانی نوشته است و پس از آن آثار دیگری نوشته که از جمله آن یک مجموعه داستان است و در فارسی با نام «آهن، پتاسیم،‌ نیکل» ترجمه شده است که درواقع اساس داستان‌ها از روی عناصر شیمی و آن جدول مشهور گرفته شده است. آنچه که در «اگر این نیز انسان است» آمده با آنچه که در این کتاب آمده از لحاظ سبک تفاوت‌هایی دارد.

کتاب «اگر این نیز انسان است» که من به واسطه این که آن را ترجمه کرده‌ام بهتر از سایر آثار او می‌شناسم، عمدتا مبتنی است بر دو محور،‌ یکی گزارش وقایعی که لوی دیده و دیگری تصویرهایی که خود از آن‌ها ارائه می‌کند. این گزارش وقایع البته چندان خصلت خبرنگارانه‌ای ندارد. درواقع خیلی‌ وقت‌ها آنچه که او واقعه نامیده به لحاظ تاریخی یا حتی از جهت ماجرایی چندان چیز خاصی نیست. ممکن است یک گفت‌وگوی معمولی باشد که در راه برگشت از کار بین او و شخص دیگری صورت گرفته باشد؛ ولی برداشت لوی این است که این اتفاقات همچون از باطن آدمی به خصوص در موقعیت‌های عجیب و غریب مانند آشویتس خبر می‌دهند، ارزش طرح دارند و بدین واسطه در اکثر مواقع درباره اینجور وقایعِ ظاهرا کم اهمیت اظهار نظرهای عمیقی می‌کند. بقیه در منبع متن

منبع متن