دو برادر : ناگفته هایی از زندگی و زمانه ی جلال و شمس آل احمد

یکی از خواهرهایم به نام لعیا خانم تعریف میکرد از دوره بچگیاش و زمانی که جلال هنوز مجرد بود و تنها در یک اتاق اجاره ای زندگی میکرد او میگفت که آقادایی جلال بچه ها را خیلی دوست داشت و هیچ وقت با ماها دعوا نمیکرد در آن ایام بعضی روزها آقا شمس بچه ها را بر میداشت و میبرد به منزل آقادایی جلال که چون میز و صندلی داشت لذا برای بچه ها جالب توجه بود و بعد هم برایشان چلو کباب می خرید در ظرفهایی که در پوشی شبیه کلاه خود آهنی داشتند ضمن غذا ،خوردن با گرامافون کوکیاش که بوق بزرگی هم داشت برایشان آهنگ میگذاشت و گاهی هم بعد از سفارشهای اکید در مورد رازداری آنها را به سینما میبرد. یک بار که جنازه رضاشاه را به تهران میآوردند آنها را برای تماشای مراسم تشییع جنازه به میدان اعدام .برد یک بار هم خانم ،بزرگ یعنی مادر خودش و بچه ها را با ماشین دودی به حضرت عبدالعظیم برد.

همین خواهر که در جوانی و با وجود دو فرزند کوچک، شوهرش را از دست داده بود باز هم تعریف میکرد از توجهات ویژه جلال به بچه های کوچکش و اینکه تا مدتها بعد از فوت پدرشان حداقل ماهی یک بار به خانه شان میرفت و ناهار را با آنها میخورد و به درس و مشق بچه ها میرسید و از جمله روش عدسی پختن را به خواهرم یاد داده بود و توصیه میکرد که برای بچه هایش عدسی بپزد تا هوش بچه ها زیاد شود.بنا به تعریف همین ،خواهر بعد از اینکه مراسم چهلم شوهرش برگزار شده بود، جلال او را با بچه هایش به خانه خودشان برده بود تا تنوعی در زندگی اش ایجاد شود و کمتر به فکر مصیبت از دست دادن شوهر جوانش باشد.

کتاب دایره قهوه ای