رژه ی خاموش

بخشی از  کتاب رژه ی خاموش:
توازن رنگ را تنظیم کرد چشمانش را بست چند ثانیه صبر کرد، سپس دوباره بازشان کرد و به صفحه نمایش کامپیوتر نگاه کرد اگر خودش را آگاهانه به این نحو «راه اندازی مجدد نمیکرد برایش سخت بود تشخیص بدهد که طراحی اش بهتر شده است یا نه.
تومویا تاکاگاکی اثر خودش را بازبینی کرد و با خودش گفت بد نشده. تصویر اتاقی در خانه سالمندانی نسبتاً مجلل روی صفحه نمایش بود. تومویا داشت عکسهایی برای بروشور خانه سالمندان انتخاب میکرد و مشتری از او خواسته بود کل بروشور خوشرنگ و چشم نواز باشد. تومویا در این فکر بود که چطور درخشش آفتابی را که از پنجره به داخل می تابید بیشتر کند که همان لحظه صفحه تلفن همراه روی میزش با تماسی دریافتی روشن شد جواب داد؛ زن مسئول پذیرش بود.
«آقای تاکاگاکی یه خانم اینجاست که میگه میخواد شما رو ببینه.