قوچ

کتاب قوچ نوشته مهدی اسدزاده شرح دو روز از زندگی سربازی است که قصد ندارد به پادگان برگردد. بعد از هفت سال هنوز درگیر یک ماجرای عشقی است، با خانواده‌اش مشکل دارد و هنوز نمی‌داند از زندگی چی می‌خواهد. تنها خواسته اش سه میلیون تومان پول است تا برای عروسی سمیرا_همان عشق هفت ساله_ تعدادی کتاب کمیاب و دسته دوم به عنوان هدیه بخرد. داستان از دید اول شخص است و انتخاب این زاویه دید تاثیر بسزایی در همذات پنداری خواننده با شخصیت دارد. کتاب قوچ شروع خوبی دارد«اگر قرار بود همه قر و قضایای اون دو روز بشه یه رمانی فیلمی چیزی، باید از اون صحنه‌ای شروع می شد که …»این نوع بیان کنجکاوی خواننده را برمی‌انگیزد و باعث می‌شود کتاب را جدی بگیرد. دستش را از روی دسته صندلی بردارد و کتاب را بیاورد بالاتر تا حواسش به جایی خارج از کتاب پرت نشود. فضاسازی رمان به شکل مناسبی صورت گرفته و می شود گفت این رمان، رمانی شهری است که تصویر واقع گرایانه‌ای از کلانشهر تهران به خواننده می‌دهد. داستان از خیابان پیروزی شروع می‌شود. جایی که خانه‌ پدری راوی در آن است. از آنجا راوی به مکانهای مختلفی در تهران می رود. از دربند گرفته تا پایین‌ترین نقطه شهر. تصویری که نویسنده از این مناطق ارائه می‌دهد به دور از کلیشه و به واقعیت بسیار نزدیک است. طوری که اگر خواننده با مکان‌های ذکر شده ارتباطی داشته باشد انگار دارد آلبوم عکس محله اش را می بیند. راوی متعلق به طبقه‌ خاصی است. طبقه‌ای که هنوز محله و همسایه هایش را خوب می‌شناسد،از پدر خانواده حساب می‌برد و فقر کمابیش روی سرش سایه انداخته است. این را نه فقط از زبان عامیانه بلکه از فلاش بک‌هایی که به خوبی عمق شخصیت راوی را نشان می‌دهد می‌شود فهمید
منبع متن