هجوم دوباره مرگ

چند روز بعد، افراد شکاک و بدبین نیز، نخست به صورت انفرادی و سپس گروهی به دریای سرمستی اکثریت قاطع پیوستند. با اغتنام فرصت به خیابان ها هجوم آوردند و فریاد زدند: « بله، زندگی زیباست!» در یکی از همان روزها که کسی نمی مرد، زن جوانی که به تازگی بیوه شده بود، شیوه ای تازه برای ابراز خوشحالی حاصل از عقب نشینی مرگ یافت و پرچمی را به پنجره آشپزخانه آویخت. این ترفند، در سراسر کشور مورد استقبال قرار گرفت و در مدتی کمتر از چهل و هشت ساعت، پرچم ملی با همه رنگ ها و نشانه ها، در شهرهای گوناگون به اهتراز در آمد. این امر در مناطقی که پنجره ها و ایوان های زیادتری داشتند، بیشتر جلوه داشت. مقاومت در برابر این جوشش وطن پرستانه، امکان نداشت. از طرف دیگر، افرادی که آشکار نبود از کجا می آیند، اعلامیه هایی در اغلب شهرها پخش می کردند که هر چند تهدیدی صریح در آنها وجود نداشت، ولی دستکم تحریک آمیز بودند:
«افرادی که بدون پرچم در انظار عموم ظاهر شوند، اعلام می کنند که خود را به مرگ فروخته اند!»