همایی نامه

کتاب همایی نامه با زندگینامه ای از این استاد فقید، به قلم «دکتر محمد خوانساری» آغاز می شود . به دنبال آن مطالب و نوشته های زیر می آید:

«ترجمه فصلی از کتاب الاتقان فی علوم القرآن، تالیف جلال الدین عبدالرحمن سیوطی (در ایجاز و اطناب)/احمد آرام»، «مطلوب الفقراء/محمدتقی دانش پژوه»، «ترجمه دو سخنرانی از پرفسور توشی هیکو ایزوتسو: 1- فلسفه میرزا مهدی آشتیانی، 2- خلق جدید در ابن عربی/دکتر بهرام جمال پور»، «فوائدی از ترجمه فارسی کتاب تنبیه الغافلین/ایرج افشار»، «پسند و ناپسند در شاهنامه/دکتر غلامحسین یوسفی»، «لزوم معرفی مبادی و اصول انسانی و اخلاقی ادبیات فارسی/دکتر احمد مهدوی دامغانی»،«تدریس فارسی در هند/دکتر حکیم الدین قریشی»، «ترجمه قصیده برده به شعر فارسی/ضیاء الدین سجادی»، و…

استاد جلال‌الدین همایی متخلص به “سنا” فرزند میرزا ابوالقاسم متخلص به “طرب” از نوادگان همای شیرازی ـ از محققان و شاعران برجسته‌ی معاصر ـ است. وی در سال 1278 هـ . ش در اصفهان متولد شد، علوم مقدماتی را نزد عموی خود میرزامحمد سها فرا گرفت و علوم منقول و ادبیات عرب و هیات و نجوم را نزد استادان فن مانند سید محمدباقر دریچه‌ای، آخوند عبدالکریم گزی، آقا شیخ محمد خراسانی، حکیم قمشه‌ای، حاج آقا رحیم ارباب و دیگران آموخت و به درجه‌ی اجتهاد رسید.

سپس به تدریس در مدارس اصفهان مشغول شد. از سال 1303 هـ . ش به خدمت در وزارت فرهنگ درآمد. چندی در دبیرستان‌های تبریز به تدریس اشتغال داشت. سپس به تهران آمد و در دبیرستان دارالفنون و سپس در دانشکده‌ی ادبیات و دانشکده‌ی حقوق دانشگاه تهران به عنوان استاد در مقطع فوق لیسانس و دکتری به تدریس پرداخت. تا سال 1345 هـ . ش بنا به درخواست خود بازنشسته شد. وی سرانجام در سال 1359 هـ . ش زندگی را به درود گفت آثار وی عبارت‌اند از: تاریخ ادبیات ایران در 5 جلد، غزالی‌نامه، صناعات ادبی، مولوی نامه (در 2 جلد)، تصوف در اسلام و تصحیح برخی متون برجسته‌ی ادبیات فارسی.

مجموعه‌ی حاضر حاوی مقالاتی است که در سال 1355 به وسیله‌ی برخی از شاگردان و ارادتمندان استاد جلال‌الدین همایی فراهم آمده و در بیست و یکم خرداد 1356 طی مراسمی در تالار فردوسی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران از طرف انجمن زبان و ادب فارسی به ایشان تقدیم گردیده است.