* گل و گیاه در هزارسال شعر فارسی*

در بخشی از اين کتاب می خوانيد: از آغاز شعر فارسی تاکنون ده‌ها ميليون بيت از هزاران شاعر در زمينه‌های مختلف به‌جای مانده که بخشی از آن در اشاره به گل‌ها و ميوه‌ها و ديگر گياهان است. شاعران نکته‌سنج شعر فارسی،به خصوصيات و ويژگي‌های گل‌ها و گياهان واقف بوده‌اند و طي قرن‌ها تشبيهات و استعاره‌های بديعی از گل و گياه پديد آورده‌اند.دريای تشبيهاتی که در شعر کهن وجود دارد، در اشعار شعرای معاصر يافت نمی شود. اين اثر حاصل پژوهش گسترده‌ای است که طی دوازده سال به نتيجه رسيده است. طی اين دوره يازده و نيم‌قرن ، سيزده هزار شاعر داريم که بخشی از اشعار آن‌ها مربوط به گل و گياه است. گفتنی است که ايرج افشار در بخشی از مقدمه کتاب آورده است: مؤلف نگاه حافظ را شايسته آن دانسته است که گفتاری جدا و حتی در پيشانی کتاب طرح کند، زيرا ديد آن سخن‌سرای بزرگ دارای معنويتی دگرگونه است و هر گلی را که به باغ شعر خود نشانيده بدان برجستگی و حشمت داده است.