سه دقیقه اول

استیون واینبرگ قیزیکداتی بسیار فرهیخته است. علاوه بر تعداد زیادی مقاله های تخصصی و پژوهشی، نوشته های متنوعی از او در شرح پیشرفت های فیزیک و کیهان شناسی جدید به زبان غیر فنی، توضیح روش شناسی علم و دفاع از تقلیل باوری، و نیز در ضرورت رویارویی فکری با جریان های علم ستیز در مجلات علمی و روشنفکری نظیر ساینتیفیک امریکن نیچر و نیویورک ریویو آو ہوکز منتشر شده است. او په تاریخ و تاریخ علم علاقه دارد و شاید تنها فیزیکدانی باشد که عضو آکادمی تحقیقات قرون میانه امریکا است
واینبرگ در سال 1933 در نیویورک به دنیا آمد. در دانشگاههای کرنل و برتن تحصیل کرد و دکتریش را در سال ۱۹۵۷ از پریشستن گرفت. پس از مدتی پژوهش و تدریس در دانشگاه های کلمبیا، کالیفرنیا برکلی و ام آی تی در سال ۱۹۷۳ به استادی فیزیک در دانشگاه هاروارد برگزیده شد و تا ۱۹۸۶ در آنجا بود. در حال حاضر، استاد فیزیک در دانشگاه تگزاس در آستین است. حوزه اصلی پژوهش استاد واینبرگ فیزیک ذرات بنیادی و نظریه میدان های کوانتومی است، ولی کارهای برجسته ای نیز در کیهان شناسی و گرانش انجام داده است و ده ها مقاله پژوهشی در این زمینه ها منتشر کرده است. شهرت او بیشتر به خاطر نظریه کوانتومی وحدت یافته برهم کنش های ضعيف و الكترومغناطیسی یا نظرية الكترو – ضعیف است که جایزه نوبل سال ۱۹۷۹ را مشتركا نصیب او، محمد عبدالسلام و شلدان گلاشو کرد. این نظریه در نزد فیزیکدانان به نظریه واینبرگ – سلام معروف است. او دو کتاب تخصصی در کیهان شناسی نوشته است: یکی با عنوان گرانش و کیهان شناسی: اصول و کاربردهای نظریه نسبیت عام (۱۹۷۱) و دیگری با عنوان کیهان شناسی که در سال ۲۰۰۸ منتشر شده است. هر دو از مراجع اصلی این رشته  اند. کتاب تخصصی دیگری هم نوشته است در سه جلد با عنوان نظريه کوانتومی (۱۹۹۵، ۱۹۹۶، ۲۰۰۱) که از مهم ترین منابع نظری در حوزه ذرات بنیادی است.
نشر فرهنگ معاصر