هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
بخشی از کتاب اطلس دل :
من از آن آدمهایی نیستم که بعضی چیزها را به خاطر ارزش عاطفی شان نگه می دارند.
دلیلش شاید این باشد که از خانواده ای هستم که همه چیز را نگه میدارند؛ همه ی رسیدها، عکس ها و جعبه های قدیمی خرید مغازه ها را از زمانی که تقریباً بیست ساله بودم وظیفه ی نچسب جمع کردن وسایل خانه ی اقوامی را که دیگر نمی توانستند در خانه خود زندگی کنند یا مرده بودند بر عهده داشتم نمیدانم از انجام چنین وظیفه ای مونتاژی سینمایی هم وجود دارد یا نه من که تا حالا ندیده ام فاجعه است.
اول این که هیچ کس در خانواده ی من نمی خواهد قبول کند که روزی ممکن است مریض شود یا بمیرد آنها با قیافه ای بی اعتنا و یک عالمه آت و آشغال توی کمدهایشان می میرند من و خواهرهایم میمانیم و جمع کردن وسایل گریه کردن فحش دادن و استفاده از همه ی چیزهایی که در جلسه های مشاوره یاد گرفته ایم برای این که در برابر پریدن به همدیگر وقتی عصبانی و خسته هستیم مقاومت کنیم راستش فقط وقتی میخندیم که یکیمان میگوید کاش میشد عصبانیتم رو سر شماها خالی کنم و دو نفر دیگرمان بدون این که سرشان را بالا بیاورند میگویند آره من هم همین طور. جمع کردن وسایل هیچ چیز قشنگی ندارد از نظر فیزیکی کار سختی است و از نظر عاطفی هم پر از مخاطره است این را نگه دارم؟ وقتی هیچ کس حواسش نیست بندازمش دور؟ باید احساس بدی داشته باشم؟ من آدم بدی ام؟ شاید بهتر
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.