چرا آلمانی ها بهتر انجامش می دهند

این وضعیت برای نیروهای متفقین مستلزم عمل گرایی بود با توجه به تهدید روزافزون شوروی، آنها شدیداً نیازمند آن بودند که آلمان دوباره برخیزد و از نو شود تا بتوانند تهدید شوروی را خنثی کنند آنها به آلمانی باثبات نیاز داشتند بازدید وزیر امور خارجه ی ایالات متحده جیمز بیرنز ، در سپتامبر ۱۹۴۶ نخستین نشانه ی تغییر رویه ی تنبیه بود او از چند شهر ویران که در منطقه ی تحت تسلط نیروهای امریکا بود بازدید کرد و در شهر اشتوتگارت نطقی ایراد کرد که خود آن را تشریح مجدد سیاستها نامید با این حال، خلاف آن عمل شد. دو فرایند در دستورکار قرار گرفت کمک اقتصادی و تصمیم گیری برای تمرکز بیشتر بر خطرات کمونیسم به جای جنایات فاشیسم بیرنز در سخنرانی خود اظهار داشت: دولت امریکا از اقدامات صورت گرفته برای نازی زدایی و غیر نظامی سازی آلمان پشتیبانی میکند و این پشتیبانی را ادامه خواهد داد اما تصور نمیکند ارتش بزرگی از سربازان خارجی یا دولتمردان بیگانه هر چقدر با انگیزه و منظم ،باشند بتوانند در بلندمدت نگهبانان معتمدی برای دموکراسی یک کشور دیگر باشند ایالات متحده نمیتواند از بار مشقت هایی که جنگ بر آلمان وارد آورده جنگی که رهبران این کشور آغازگر آن ،بودند بکاهد. اما ایالات متحده تمایل ندارد بر این مشقتها بیفزاید یا مانع تلاش آلمانیها برای برون رفت از این مشقتها شود؛ البته مادامی که آنها به آزادی بشر احترام بگذارند و از مسیر صلح خارج نشوند.»[۹] رئیس جمهور هری ترومن به این نتیجه رسید که بدون تزریق گسترده ی منابع سرمایه ای اروپا نخواهد توانست بار دیگر روی پای خود بایستد جُرج مارشال، وزیر امور خارجه ی دولت ترومن که جایگزین بیرنز شده بود خاطرنشان کرد: «منطقی است که ایالات متحده هر آنچه در توان دارد برای بازیابی سلامت اقتصادی جهان صرف کند،

کتاب دایره قهوه ای