هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
بخشی از کتاب الگو های علم سیاست در حکمت متعالیه :
یک موجود به معنای تحقق و خروج آن از عدم است هر موجودی که وجود می یابد به صرف یافتن هستی اش از کمال اولیه ای برخوردار میشود این کمال که ترجمان همان باید است میتواند به خوبی ذاتی نیز تعبیر شود؛ زیرا همان طور که گفته شد تحقق وقوع و هستی مترادف با کمال خوبی و باید تلقی می شود؛ اما هر موجودی علاوه بر کمال اولیه خود میتواند متصف به کمالات ثانویه دیگر شود. منظور از این کمالات هستیهای دیگری علاوه بر هستی وجود اولیه شان است. این کمال ثانویه را میتوان همان باید و خوبی اضافه ای دانست که به کمال نخست اضافه میشود؛ برای مثال کودکی با تولد خود کمال اولیه ای پیدا میکند که درس خواندن و باسواد شدن کمال ثانویه ای بدان میافزاید و دانشمند میگردد؛ به این بیان هستی اولیه مترادف با باید و کمال ذاتی و هستی های انضمامی بعدی با بایدها و کمالات قیاسی دیگر همسان تلقی میشوند
نگارنده با تبیینی که حائری از ترجمه خوبی ها به هستی و بدی ها به نیستی می کند دو آموزه اساسی را استنباط میکند نخست آنکه نظریه هرم هستی او نه تنها شامل امر ،عینی بلکه در برگیرنده خوبیهای غیر اخلاقی نیز میشود این ادعا از آنجاست که حائری در پرتو توضیحات بالا به دو نوع خوبی معتقد است خوبیهای غیر اخلاقی ذاتی معادل کمال اولیه و صرف وجود و خوبیهای غیر اخلاقی قیاسی (معادل با کمال ثانویه و اتصاف به کمالات دیگر؛ اما دومین آموزه حائری این است که آموزه های امر اعتباری علم اخلاق و علوم انسانی مبتنی بر دستاوردهای همین کمالات غیر اخلاقی است
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.