برگردان روایت گونه شاهنامه فردوسی به نثر

نتیجه گیریها که حکیم بزرگوار به مناسبت وقایع در پایان غالب داستانها کرده است و اندرزهای سودمند و راهگشا که در خلال وقایع و حوادث گنجانده و از نرم و درشت روزگار و سرانجام نیک و بد مردمان مایه دارد، زاده موجهاست که از اندیشه های متعالی مردان قرون گذشته و دوران اسلامی برخاسته است. ارجی که شاعر بر خود نهاده و پاسی که اندیشه های بلند را داشته است، یادآور باریک اندیشی و بلندنظری و دوربینی پیروان فرقه ها و طريقه ها و مذاهب معروف و مترقی چون معتزله و شیعه و عرفان است و هماهنگی بسیار میان اندیشه این مرد بلندمقام با مندرجات روایات مهم شیعه از جمله در مسئله عقل با فصل اول کتاب اصول کافی از ابوجعفر محمد بن یعقوب کلینی می توان دید. ارج نهادن بر خرد و بر سخن» و بر «دین» و پیوند دادن این سه از نکات بسیار مهم و قابل توجه شاهنامه است. مسائلی که در روایات و آثار مذهبی انعکاس بسیار دارد. از اینجاست که خواندن این کتاب ارجمند که هم سند لیاقت زبان فارسی و هم گنجينه فرهنگ و معارف ایران تا عصر فردوسی است، بر همگان لازم است
هر ایرانی باید شاهنامه را بخواند و لفظ و معنی و قالب و محتوای آن را سرمشق و راهنمای کار خود قرار دهد، شاهنامه را بخواند و مکرر بخواند تا به عمق فرهنگ با ارج ایران تا پایان سده چهارم هجری به خوبی آگاهی پیدا کند و بداند که بیهوده نیست سخن فردوسی را با سخن از آسمان به زمین آمده برابر و کار او را بالا بردن سخن و باز پر کرسی نشاندن آن دانسته اند. آری بیهوده سخن بدین درازی نشود
نشر قطره