هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
بخشی از کتاب تاریخ و فرهنگ جوانمردی :
اعضاء نیز بودند به دو دسته قولی و سیفی تقسیم میشدند و چنانکه از نام ایشان پیداست، سیفیها اهمیت بیشتری داشتند و به گفته ابن بطوطه نشان ایشان کاردی بود که بر کمر می آویختند و شب کلاهی از پشمی سفید (فَلَنسُوه) بر سر می نهادند و در بالای آن زائده ای درخشان به طول یک وجب و عرض دو انگشت آویخته بود
نیز ابن بطوطه گوید که این جوانمردان هر شب در زاویه رئیس صنفِ خود گرد میآمدند و درآمد روزانه خود را در اختیار اخی می گذاشتند تا به مصرف غذای جوانمردان برساند مسافران و رهگذران نیز از همین محل اطعام میشدند سکنی دادن و سرگرم کردن مسافران نیز از جمله تکلیفهای بسیار مهم جوانمردان بود. ابن بطوطه گوید که جوانمردان در مبارزه با ستمگران و کشتن هواداران ایشان نیز دست اندرکار بودهاند لیکن ممکن است که چنین کارهایی را جوانمردان دورانهای قدیم تر انجام داده باشند و راه و رسم و روش ایشان به صورت شعارهایی برای آیندگان باقی مانده باشد.
اخیهای ترک نیز پیرو آیینهای عمومی جوانمردان بودند و «تربیت» فتوت را قبول میکردند و حاضر میشدند تا موی ایشان را ببرند و آب و نمک را برای نوشیدن به ایشان بدهند و آنان را کسوت بپوشانند و این امر به صورت رسمی در مجلس جوانمردان صورت می گرفت و در این مراسم پوشیدن تنبان فتوّت (سروال، شلوار) بیش از همه اهمیت داشت.
وضع سیاسی و دینی اخیها نیز مانند سایر جوانمردان همواره ثابت نبود. بعضی عناصر و عادتها و نظریات اخیها نشان میداد که از تمایلات شیعی سرچشمه گرفته است در حالی که ایشان نیز مانند سایر ترکان سنّی حَنَفی بودند و حتی ابن بطوطه گفته است به علت اختلافی جزئی که در آداب نماز خواندن بین مالکیان و حنفیان وجود داشت (ابن بطوطه مالکی (بود گمان برده بودند که وی رافضی و از غلاه شیعه است و این سوءظن وقتی رفع شد که وی خرگوشی را که ظاهرا برای آزمودن او بریان کرده بودند خورد (در مذهب شیعه گوشت خرگوش حرام است ولی دیگر مذاهب اسلام آن را مکروه یا مباح میدانند از قرن نهم هجری به بعد اطلاعات مربوط به اخی ها رفته رفته کمتر می شود و گمان می رود که در اواخر این قرن قرن پانزدهم میلادی سازمان اخیها از میان رفته
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.