خاطرات و سفرنامه ژنرال آیرونساید در ایران

نفرات استرابنزی در وضعیت بهتری بودند. هرچند که آنها هم لباس گرم کم داشتند. واحدهای چستنات سواره نظام جلودار و واحد دوم تفنگداران نپالی در شرایط عالی بودند. نفرات واحد چستنات ، حتی چند جفت اسکی داشتند و مشتاقانه منتظر نزول اولین برف بودند. مواضع استرابنزی در بالای گردنه جز در برابر هجوم یک واحد کوهستانی جنگ آزموده، کاملا غیر قابل نفوذ .بود پستهای دیده بانی او تا اعماق دره ی روبرو را زیر نظر داشتند و هر یارد از جاده یی که از دشت پیچ میخورد و به و بالای گردنه می آمد در تیررس توپهای او قرار داشت. او این مواضع را تنها با دیل بخش کوچکی از نیروهایش اشغال کرده بود و باقیمانده قوایش را بصورت واحد احتیاط و ذخیره نگه داشته بود. من تمام پاسگاههای او را بازدید کردم و تصمیم گرفتم تا آنجا که میتوانم به جلو بروم و دره را هم بازرسی کنم بایک زره – پوش نیمی از گردنه را پائین رفتم این گردنه بیست و پنج مایل تا پل منجیل که روی سفیدرود زده شده فاصله دارد. واحدهای ما بهنگام آن عقب نشینی شتاب زده از رشت قسمت وسط پل را منفجر کرده بودند و در حال حاضر واحد مهندسی ما سرگرم تعمیر آن بود ما از پل موقت گذشتیم و بیست و پنج مایل دیگر نیز پیمودیم و به دهانه دره که به دشتهای پست منطقه ی رشت متصل میشد رسیدیم . در جاده به هیچکس برنخوردیم. نه ارابه یی بود ، نه سواری و نه پیاده ئی . نشانی از قزاقها بچشم نمیخورد و صدای تیراندازی هم نمی.آمد من مصمم شدم که ما باید پل آهنی انتهای نیمه اول دره را نگه داریم حتی چنین موضعی هم برای دشمنی که به ما حمله میکرد غیر قابل نفوذ از کنار مقر فرماندهی استرابنزی میگذشتم دستور دادم که اشغال مواضع

کتاب دایره قهوه ای