سفرنامه ظهیر الدوله همراه مظفرالدین شاه به فرنگستان

این دو شعرش را خیلی پسند کردم محض یادگار نوشتم: گر ابروی کجت نبود در مقابلم هرگز به قبله راسـت نـیـاید نماز من به امید وفایت رنج ها بردم جفا دیدم عجب راهی غلط رفتم عبث کاری خطا کردم بعد از صحبتها اظهار داشت که خانم خواهش دارند از همراهان و همسفران خودتان هرکس را که میل دارید امروز به ناهار دعوت کنید. گفتم هرکه را که صاحبخانه میل داشته باشد با من منافات ندارد رفت و گفت و جواب آورد که خانم میگویند چون شما صاحبخانه هستید هر که را بگوئید دعوت میکنم. جنابان سردار مکرم و مهندس الممالک و ندیم السلطان را خواستم. میرزارحیم رفت دعوت کرد آمدند. ناهار خیلی خوبی برگزار شد بعد از ناهار کنت پیانوی مفصلی زد کالسکه حاضر کردند همه با صاحبخانه ها در کالسکه و درشکه نشسته رفتیم به باغ دیروزی گشت. چسبیده به باغ در معبر یکی از رودخانه ها که از توی باغ میگذرد آسیای خیلی بزرگ مفصلی است که ملکاً متعلق به نساء خانم است فرخ بک ما را به تماشا برد واقعاً چیز عجیب با تماشائیست چرخها و ماشینهای بزرگ و کوچک زیاد دارد. در یک جا گندم را پاک میکند به طوری که در هزار خروار گندم محال است یک دانه خارج یا ریگ بماند به هشت نمره آرد میکند از زبری بلغور تا نرمی سرمه هر نمره را الک کرده در کیسه های کرباسی ریخته سرش دوخته شده نمره چسبانده 

کتاب دایره قهوه ای