دیپلماسی در شاهنامه

بخشی از کتاب دیپلماسی در شاهنامه
این رساله به بحث و بررسی روابط فرهنگی و آداب دیپلماسی در شاهنامه فردوسی میپردازد از آنجا که تلاش برای کاربرد علوم انسانی از اولویتهای پژوهشگران و ادبیات شناسان عصر کنونی است بنابراین درک این ضرورت و شناخت جایگاه و اهمیت دیپلماسی در بهبود وضعیت و موقعیت کشورها بسیار مؤثر .است بر اساس نظریه های دانشمندان علوم سیاسی و روابط بین الملل بهره گیری از ابزار دیپلماسی از عناصر قدرتمند کارگزاران سیاسی کشورها محسوب میشود و از آن به عنوان اهرم سیاست خارجی در کنار سایر ابزارهای قدرت از جمله نیروی نظامی فرهنگ و اقتصاد استفاده قرار می.شود از اواخر قرن هجدهم میلادی تاکنون تعاریف گوناگونی از اصطلاح دیپلماسی ارائه شده است از :جمله دیپلماسی به معنای ،مذاکره به مفهوم بخشی از امور خارجی هر کشور به معنای صفات و قریحه های ذاتی که به دیپلمات نسبت میدهند و در کل دیپلماسی روش و فن اداره روابط بین المللی یا تاکتیکهای مورد استفاده و اجرای سیاست خارجی است. اگر سیاست خارجی را راهبرد هر کشوری ،بدانیم دیپلماسی به مثابۀ تاکتیک اجرایی آن راهبرد یا ابزار اجرای سیاست خارجی است که توسط دیپلماتها محقق میشود. نقش روابط فرهنگی در شکل دادن به هویت ملتها در سطح جهان و نتایج آن در منافع ملی هر کشور همچنین ،اهداف روشها و ابزار روابط فرهنگی نیازمند مطالعه و بررسی نظام مند است اولویت این بخش از روابط خارجی برای هر کشور به لحاظ فرهنگ تاریخ و میراث تاریخی و فرهنگی متفاوت است اگر فرهنگ به عنوان مجموعه ای از نظامهای ارزشی یا تصوراتی در نظر گرفته شود که تعیین کننده رفتار اعضای یک گروه است و به آنها امکان میدهد که هویت خویش را بر پایه آن شکل دهند آنگاه میتوان روابط بین المللی فرهنگی را رابطه ها و مبادلاتی بین نظامهای ارزشی و تصوراتی تلقی کرد که در هویت بخشیدن به گروههای ملی به کار می آید.» (مرل (۳۷:۱۳۷۴) از آنجا که فرهنگ مکمل روابط تجاری و بازرگانی است خود فرصتهایی را برای فهم و درک متقابل منافع دو جانبه و تأثیر بخشی متقابل به وجود آورد؛ بر همین اساس در این کتاب مقوله روابط سیاسی و اقتصادی ملل در شاهنامه نیز دارای اهمیت بوده است
کتاب دایره قهوه ای