شهریار

من نیز بر آن ام که برای نمایاندن ارادت خویش به شما سرور ارجمند چيزي بدان پیشگاه فراز آورم. و در میان همه دارایی خود چيزي ارجمند تر و ارزنده تر از آن توشه ي معرفتي نیافته ام که درباره ی کردار مردان بزرگ اندوخته ام؛ معرفتی که دستاورد آشنایی دیرینه ام با کار روزگار و پژوهش پیوسته در آثار روزگار باستان است، و فشرده ي این همه را پس از باریک اندیشی ها و موشکافی های بسیار در دفتري کوچک گرد آورده ام که اکنون به پیشگاه عالی عرضه می دارم.

اگر چه این اثری نیست در خور آن آستان، اما با دلگرمی به بنده نوازی شما بسی امید است که پسندیده افتد. زیرا کدام هدیه به از آن که شما را فرصتی فراهم آید تا آنچه را به سالیان دراز و به سر بردن رنج و خطر های بسیار آموخته ام، در اندک زماني دریابید. و من، نه چنان که رسم بسي از نويسندگان است، این کتاب را به زیور عبارتهای آهنگین آراسته ام، نه از واژه های گران سنگ انباشته ام، و نه هیچ صناعتي و زيب – وزيوري نابه کار در آن به کار آورده ام. زیرا چشم داشت من آن است که این کتاب ارجي نیابد و پسند خاطر نیفتد مگر از براي پرباری و گران مایگی جستارهای اش.

و نیز امید است که این را گستاخی نشمرند اگر که مردي ناچیز و فروپا یه جسارت ورزد و در باب کار و نهاد شهریاری سخن آغازد زیرا همچنان که منظره نگاران برای طرح ریزی چشم انداز کوه ها و بلندی ها در پستی پر جلگه ها جای می گیرند و برای نظر کردن در جلگه ها بر بلندی کوه ها، بهر دریافت نهاد مردم به تمامی نیز می باید از شهریاران بود و برای دریافت نهاد شهریاران به تمامی، از مردم. ازین رو، امید است که این هديه ي ناچيز با همان نیتي که من در سر دارم، در آن درگاه پذیرفته آید.
نشر آگه