فردیت اشتراکی

بی گمان سرانجام تکينه متن به چگونگی ترکیب تاریخی نیروهای درون و بیرون آن وابسته است، و این امری سراپا حادث و تصادفی است. اگر حرکت متن در فضا – زمان، توصیف دیگری از سیاست متن باشد، آن گاه تولید متن با انتشار کتاب در حکم تلاشی است برای رخنه در فکرها و بدن های «مردم» از رهگذر حرکت مواج متن ها و کتاب هایی که خوانده می شوند. درواقع این همان امید پیش برنده کاروبار ماست؛ همان نیروی سوبژکتیوی که ما را به تداوم و تکرار آنچه بارها انجام داده ایم فرا می خواند.
٢. کتاب های این مجموعه به سودای تجهیز ما به ابزارهای مفهومی کارآمدتر منتشر می شوند؛ ابزارهایی که حین مواجهه ما با جهان پیرامونمان احتمالا به کار می آیند و اساسا خود این مواجهه را می سازند و سمت و سو می دهند. البته این کتاب ها هم زمان، و حتی پیش از آنکه به ابزارهای تودستی ما بدل شوند به مثابه ابژه های مواجهات تروماتیک اعمال می کنند – یا دست کم می توانند عمل کنند که بر خود خواننده اثر می گذارند و نیروی تکان دهنده ای وارد می آورند که احتمالا) ما را به چیزی متفاوت از آنچه بوده ایم بدل می سازد.
بی گمان اثرگذاری متن از لذت آفرینی و تکان دهندگی آن آغاز می شود اما انگیزه انتشار «مواجهات» آن است که این کتاب ها به وساطت گره خوردن به دغدغه ها و مسائلی که با آنها درگیریم به چیزی بیش از «لذت متن» بدل شوند و این ممکن نمی شود مگر آنکه نیروی متن، ما راحرکت دهد و به سوژه های درگیر با «امر واقع» بدل سازد. و این یعنی تجربه خواندن کتاب به مثابه مواجهه بر آشوبنده ای عمل می کند که می تواند آنچه را پیش تر ناگفتنی و نادیدنی بود دیدنی و گفتنی سازد و از خلال آفرینش امیال و علایقی که به ابژه های خود می چسبند و یا چنین ابژه هایی را خود به وجود می آورند، ژست هایمان را تغییر دهد و بر روی تصمیم هایمان اثر بگذارد و در یک کلام، زیستنمان را دگرگونه سازد. و این چیزی جز کار کتاب نیست. البته بالقوگی ناب متن هیچ گاه نمی گذارد از حیث آینده آن مطمئن باشیم.
نشر روزبهان