مصطفی شعاعیان و رمانتیسم انقلابی

برشی از کتاب مصطفی شعاعیان و رمانتیسم انقلابی ، نشر قطره :
پاییز 1348 پرسه های شبانه و گاه روزانه ی مصطفی در کوچه پس کوچه های تهران، همچنان ادامه می یابد. همراهان این دوره از پرسه گردی ها، دوستان تازه ای هستند. مجموعه یی از عوامل باعث می شود تا او ساعات طولانی در کوچه و خیابان ها به تنهایی یا همراه دیگران پیاده روی کند. شناخت زندگی و روحیات مردم کوچه و خیابان، شناسایی مسیرها و معابر برای روز مبادا و آمادگی جسمی از مجموعه این عوامل بودند. حسینی از جمله همراهان پرسه گردی های بی پایان او بود، از منظر خاطرات به یاد مانده اش: مصطفی دلبستگی غریبی به محلات قدیمی تهران داشت.

منطقه یی در حدفاصل امیریه، بوذرجمهری، شترخوان، بی سیم، خراسان، تیردوقلو تا مسکراباد محل تردد او بود، ولی مناطقی مثل جوادیه را که پر از توده یی های قدیمی بود چندان امن نمی دانست. او ساعت ها در این مناطق و کوچه و خیابان ها پرسه می زد و مسیرها را برای روز مبادا شناسایی می کرد ولی شاید مسیر منتهی به مسگرآباد، متعلق به خود تنهایش بود. مصطفیی به رغم این که ظاهر و چهره ی خشنی داشت، خیلی حساس به نظر می رسید و با دو سه کلمه، اشک از چشمانش جاری می شد. همان لحظه که درباره چگونگی استفاده از قرص سیانور و اسلحه صحبت می کرد با دو، سه کلمه می توانسی به گریه اش بیاوری و مسگرآباد محل بروز این تنهایی هایش بود.