نابخردی های پیش بینی پذیر

چرا سردرد ما پس از خوردن آسپیرین یک سنتی باقی می‌ماند ولی بعد از خوردن آسپیرین ?? سنتی از بین می‌رود؟ * چرا وقتی معده‌مان دیگر جا ندارد، باز هم سراغ بوفه‌ی مجانی می‌رویم؟ * چرا بابت یک فنجان قهوه ??/? دلار می‌دهیم درحالی‌که تا همین چند سال پیش بابت آن کم‌تر از یک دلار می‌پرداختیم؟ وقتی زمان تصمیم‌گیری در زندگی‌مان می‌رسد، فکر می‌کنیم کنترل اوضاع در دست‌مان است. فکر می‌کنیم انتخاب‌هایی هوشمندانه و خردمندانه انجام می‌دهیم. ولی آیا به راستی چنین است؟ دن آریلی، اقتصاددان رفتاری با یک سری آزمایش‌های روشنگرانه و اغلب شگفت‌انگیز بر این تصور عمومی که ما اصولاً به شیوه‌های خردمندانه عمل می‌کنیم، خط بطلان می‍‌کشد. آریلی با در هم آمیختن تجربه‌ی روزمره و پژوهش‌های تحول‌برانگیز، نشان می‌دهد که چگونه توقعات، عواطف، هنجارهای اجتماعی، و دیگر نیروهای نامریی و گویی نامنطقی، توانایی تعقل ما را به بیراهه میکشاند. آریلی پی برده که نه تنها ما همه روزه اشتباهات ساده‌ی تعجب‌آوری انجام می‌دهیم، بلکه دوباره همان نوع اشتباهات را تکرار می‌کنیم. ما دائماً اضافه می‌پردازیم، دست‌کم می‌گیریم و پشت‌گوش می‌اندازیم. ما قادر نیستیم که اثرات ژرف عواطف‌مان را برآنچه که می‌خواهیم درک کنیم و برای آنچه که داریم ارزش اضافی قایل می‌شویم. اما این رفتارهای گمراه‌کننده نه تصادفی‌اند نه بی‌مفهوم. آن‌ها اسلوب‌مندند و قابل پیش‌بینی- و ما را به‌طور پیش‌بینی‌پذیری نابخرد می‌سازند.