پس از طوفان

هنگامی که استادم جناب ابوالقاسم پرتو از من خواست داستان خود را بنویسم این کار را دشوار و ناشدنی میپنداشتم چگونه میتوانستم رویدادهای زندگی خود را روی کاغذ بیاورم؟ بی گمان نوشتن هنری است که کمتر کسانی از آن بهره منداند و من خود را در آن پایه نمی دیدم که بهره مند از این دهش خدایی باشم و بتوانم کتابی فراهم آورم آن هم در زمینه ای چنین اندوهبار یاد آن جانگداز ست، چه برسد به بازنوشتن آن. ولی استادم پافشاری کرد که نوشتن را بیاغازم چون سرگرم این کار شدم، گوش به آوایی دادم که از احساس درونم برمی خاست، کوشیدم که بازگوینده ی رویدادهای زندگانی خود باشم.