ابرهای دانیال

کتاب ابرهای دانیال : در میان نویسنده‌های خارجی که کتاب‌هایشان در سال‌های اخیر به کتابخانه‌های شخصی مخاطبان ایرانی راه یافته است، بختیار علی، نویسنده‌ی کردزبانِ عراقی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. مسئله فقط این نیست که او نویسنده‌ای متعلق به همین منطقه است و فضایی که در کارهایش خلق می‌کند، بیش‌و‌کم با فضایی که مخاطبِ ایرانی در آن نفس می‌کشد، شباهت‌هایی دارد. فارغ از این موضوع، باید به این نکته هم اشاره کرد که آقای نویسنده نه‌تنها در قصه‌پردازی و روایتگری دستِ پرتوانی دارد، که همچنین دید باریک‌بین و نگاهِ کمابیش فلسفی خود را چنان در تاروپودِ داستان‌هایش می‌تند که مطلقاً به چشم نمی‌آید، گرچه مثل آبی که قطره‌قطره می‌چکد، به‌گونه‌ای ظرفِ رمان را پُر می‌کند که خواننده در انتهای آن چاره‌ای جز بازاندیشی در مسائل ریشه‌ای زندگی پیش روی خود نمی‌بیند. شاید توصیفی که مترجم کتاب ابرهای دانیال  از روند ترجمه‌ی آن به دست داده، در این باره گویای همه چیز باشد. مهری برهون در پایان پیش‌درآمدی بر این رمان که از سوی انتشارات افراز منتشر شده، می‌نویسد: «ابرها هنوز با من‌اند، ولی قدر مسلم من دیگر آن آدمی نیستم که پیش از ابرها بودم. بارها در طول زمان ترجمه و حتی ویرایش، چندین و چندباره ناخودآگاه جذب افسون کلمات و محتوای کتاب می‌شدم و می‌رفتم. ابرهای دانیال را باید خواند، کلماتش را مزه‌مزه کرد و همراه با آن هرکس به‌تنهایی سفر پرمخاطره‌اش را به درون آغاز کند.» سفری که برهون از آن صحبت می‌کند، خیلی زود آغاز می‌شود و خواننده‌ی رمان در همان نخستین سطرهای آن درمی‌یابد که پا در مسیر چنین سفری گذاشته است، وقتی در گشایشِ فوق‌العاده حیرت‌برانگیزِ رمان می‌خواند:

عمو سیامندم گفت: «کشتن در رویا یه‌هویی اتفاق نمی‌افته. هرچقدر هم که ناگهانی به‌نظر برسه، ولی به‌تدریج و گام‌به‌گام اتفاق می‌افته. باید چیزی توی زندگیت یا بهتر بگم توی زندگی‌مون باشه که باعث شده چنین خوابایی ببینی.»

احتمالاً همین چندجمله در آغاز یک رمان خواننده‌ی آن را مجاب کند که کتاب را زمین نگذارد و تا انتهای آن پیش برود. از بختیار علی پیش‌تر رمان‌های «آخرین انار دنیا»، «غزل‌نویس و باغ‌های خیال»، «عمویم جمشیدخان، مردی که باد همواره او را با خود می‌برد»، «مرگ تک‌فرزند دوم» و «قصر پرندگان غمگین» در انتشارات افراز منتشر شده و حالا با چاپ «ابرهای دانیال» می‌توان گفت گام دیگری در جهت شناساندن جهان داستانی بکر و غریب این نویسنده‌ی کردزبان برداشته شده است
منبع متن