هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
جاماسپی از خون گذشته تا به ما رسیده است، چه دانیم که شاه عباس به بهانه جاماسپ‌نامه دست‌نبشته ای پرشمار از اوستایی و پارسیگ (پهلوی) نابود کرد. «منوچهر سیاوخش»، ۲۲ سال پس از کشتار شاه عباس، ازبهر یافتن و نابود کردن جاماسپی، در نامه‌‌ای به «بُرزو کامدین» نوشته است: «در زمان … شاه عباس، آن قدر آزار و جفا و زيان به دستوران ايران رسيد که شرح آن به قلم و به زبان بيان نمی‌توان کرد و کار به جايی رسيد که دو نفر از مايان کشته و ضايع شدند و از جهت طلب کتابهای دين چند و نسخه‌ی چند که از جاماسپ‌نامه بود گرفتند و باز طلب‌جوی زيادتی می‌کردند و نبود.»جاماسپی نمایانگر پاسخ‌های جاماسپ بِدَخش به گشتاسپ‌شاه است و به ساختار کنونی‌اش به روزگار پس از ساسانیان باز‌گردد؛ هر چند پاره‌هایی از آن به روشنی از جاماسپی ساسانی رونویسی شده‌اند، و پاره‌هایی دگر نیز به زمانهایی بس کهن‌تر و شاید به بُن گفتار جاماسپ (همان که «پیشگوییهای گشتاسپ» نیز برگرفته از آن بوده است) بازگردند، که گردآورنده یا گردآورندگان جاماسپی این پاره‌ها را با رخدادهای تازه‌ی برآمده از تازش تازیان سازگار کرده است یا کرده‌اند.»
جاماسپی، پس از «گویایی ارستو» از پاول پارسی (فیلسوف ایران باستان)، «دیباچه‌ای بر فلسفه تاریخ ایران» و «زبان پارسیگ (پهلوی): دستور زبان، واژه‌سازی و واج‌شناسی»، چهارمین کتاب از مجموعه‌ی «خردنامگ» است
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.