فلسفه در خیابان: عبور از فوکو و بودریار

کتاب فلسفه در خیابان : اگر فوکو برای تخیل به واقعیت موجود خیره میشود، بودریار واقعیت را پشتسر گذاشته است. در دنیای بودریاری، واقعیت با حاد ساختن خویش و با تمرکز بر شبیه سازی، خویش را پشت سر گذاشته است… . اگر تخیل به سبک فوکو عبارت است از: «تخیل آنچه هست به مثابة آنچه ممکن بود نباشد یا آنگونه که امروز هست نباشد»، در آن سو تخیل به سبک بودریار عبارت است از: «تخیل آنچه نیست به مثابة چیزی که ممکن بود باشد یا به گونه ای غیر از آنچه امروز نیست نباشد»؛ بودنها و نبودنهای دیگرگون. حرف ناگفته در اندیشة فوکو و بودریار سخن از تکنیک است. سخن ناگفته ای که هایدگر در واپسین نوشته های خود به اندیشه در آن گام برداشت. نگارنده در کتاب فلسفه در خیابان پس از کنکاش در زوایای اندیشة فوکو و بودیار به حضور پنهان تکنیک در آثار آنها اقدام میکند. به اصل تکنیکی حاکم بر هر دو اندیشه و این فرضیه که هم فوکو و هم بودریار صرفا به مثابة آیینه هایی تنها منطق تکنولوژیک زمانة خویش را بروز داده اند و اندیشة آنها خواه ناخواه تکنیک را پیشفرض گرفته است. کتاب شامل مقدمه، سه بخش و معرفی منابع است. برخی از عنوانهای فصلهای کتاب عبارت اند از: فوکو و امر سیاسی؛ جدیت و ناجدیتهای قدرتهای فوکویی؛ بودریار و امر سیاسی؛ خوانش بودریاری از فوکو؛ ملاقات در تکنولوژی؛ و فرآیند و رخداد تکنولوژیک.