بئاتریس و ویرژیل

مارتل اولین کتاب خود را به نام «حقایق درباره ی خانواده ی روکوماتسیو در هلسینکی و چند داستان دیگر» در سال 1993 منتشر کرد. این کتاب مجموعه ای است شامل چهار داستان و تا سال 2004 که مارتل به خاطر رمان دومش، «زندگی پی»، شهرت جهانی پیدا کرد، در خارج از کانادا مهجور بود. درونمایه ی داستان های این مجموعه آمیزه ای از مرگ، حافظه و ماهیت داستان گویی است.
سومین رمان مارتل، «بئاتریس و ویرژیل»، در سال 2010 منتشر شد. شخصیت های محوری این رمان -که نام رمان هم از آن ها گرفته شده ـ خر و میمونی تاکسیدرمی شده هستند. مارتل در این رمان به استفاده از حیوانات برای کشف وضعیت ها و موقعیت های انسانی ادامه می دهد. «بئاتریس و ویرژیل» تأملی است در باب حقیقت و تخیل و به جنگ جهانی دوم و جنایت ها و رویدادهای دهشتناک آن می پردازد. این رمان از شیوه ی فراداستان بهره می گیرد و مرزهای متون تخیلی و غیرتخیلی، و داستان های خیالی و زندگی نامه ای را درهم می آمیزد.

«صدویک نامه به آقای نخست وزیر: نامه هایی به استیون هارپر» آخرین کتاب یان مارتل است که در سال 2012 منتشر شد. این کتاب نتیجه ی پروژه ای است که مارتل در سال 2007 شروع کرد با نام «استیون هارپر چه می خواند؟». در این پروژه، او هر دو هفته یک بار نامه هایی یک طرفه به استیون هارپر، نخست وزیر کانادا، می نوشت، نامه هایی که هر کدام برای آقای نخست وزیر حاوی پیشنهاد خواندن یک کتاب بودند.

مارتل درباره ی نوشتن می گوید: «من می نویسم تا موضوعاتی را که برایم اهمیت دارند درک کنم، نیروی خلاقه ام را به نمایش بگذارم و زمان را به شکلی معنادار سپری کنم.»
نشر چشمه