سرچشمه های آفتاب

استفاده از لحن در گفتگو مولانا در این گفتگو به خوبی از لحن استفاده کرده لحن كلام زن قبل از شنیدن منظور زیارت ،مرید مؤدبانه است چرا که کوبنده در را «ذوالکرم مینامد اما بعد از شنیدن منظور مرید و عصبانیت ناشی از آن زبانش نیشدار و زننده میشود در گفتار مرید نیز لحن عصبانیت وجود دارد و نشان ،آن استفاده از الفاظ زشت و فحش در گفتگو با زن خرقانی است چرا که او را گنده پوز و … میخواند اما شیخ لحن آرامی دارد و زشت ترین صفتی که به زن میدهد «ابله» .است

افزودن کنش در آغاز حکایت مولانا به سفر دراز مرید و رنج و سختیهای آن اشاره می.کند این توصیف در روایات منابع وجود ندارد با افزودن این بخش به ،حکایت درونمایه اصلی داستان صبر) در حیطه ای دیگر نیز طرح می:شود صبر بر مشقات سفر برای دیدار اولیا همچنین توصیف مشقات ،سفر، کنشهای بعدی مرید را نیز تا حدودی توجیه میکند مرید سفری در از انجام داده و رنج بسیار ،کشیده بنابراین طبیعی است که بر اثر خستگی سفر و اشتیاق زیارت ،شیخ از رفتار نامناسب زن شیخ بسیار خشمگین شود و با انکار او از الحاح و اصرار فرو گذاری ننماید. در کنش شماره هشت مولانا کنش خندیدن زن را به حکایت افزوده توصیف و ذکر این کنش ریز بسیار جزئی باعث واقعیت نمایی هر چه بیشتر حکایت میگردد ضمن اینکه حرکت و جنب و جوش را وارد داستان مینماید و آن را از گفتگوی ساختگی بین دو شی بیجان بیرون می.آورد در کنش دوازده گریه کردن مرید بیان شده و آن هم به صورت اشکش از دیده بجست گویی مرید از شدت ناراحتی یک دفعه بغضش ترکیده و شروع به گریه شدید کرده است کنش ۲۷) خندیدن) شیخ از (دور) نیز در سایر روایات وجود ندارد مولانا با افزودن این کنشهای ریز حکایت را پویا و جاندار و نمایشی و جذاب نموده و بر واقعیت نمایی آن میافزاید

کتاب دایره قهوه ای